Program
Antonín Dvořák
Uwertura karnawałowa op. 92
Stefan Kisielewski
Suita z baletu Wesołe miasteczko
Benjamin Britten
The Young Person's Guide to the Orchestra op. 34

Dyrygent
Angus Webster

Wykonawcy
NOSPR

Gdyby Dvořák, Kisielewski i Britten mogli się spotkać – czy znaleźliby wspólny język? Z pewnością, jednak nie byłby to ani język czeski, ani polski, ani też angielski, lecz język humoru i klasycznych proporcji.
Uwertura karnawałowa to deklaracja wiary kompozytora w witalną siłę muzyki etnicznej, jest zresztą środkową częścią trylogii „Natura – Życie – Miłość”. Dvořák nie podchodził do ludowych tematów z uczoną dokładnością, raczej inspirując się ich rytmami i melodyką, tworzył żywiołową wizję rodzimego folkloru. Słowiański puls był w twórczości Dvořáka tak mocny, że przebijał się do partytur, nawet gdy po przekroczeniu Atlantyku kompozytor postanowił napisać narodową muzykę dla Amerykanów – być może dlatego IX Symfonia „Z Nowego Świata” bardziej pobrzmiewa praską nostalgią niż echem prerii.

Humor jest bodaj najważniejszą wartością estetyczną w muzyce erudyty, pisarza i polityka Stefana Kisielewskiego. Polski kompozytor podobnie jak Dvořák czerpał nie tylko z tradycji etnicznych, lecz także wsłuchiwał się w brzmienie miasta: jego jarmarczne odgłosy i codzienny rytm. Wesołe miasteczko, w podtytule nazwane baletem w jednym akcie z prologiem, w neoklasycznych ramach odmalowuje dźwiękowy pejzaż miejski.

Benjamin Britten także niósł w swojej twórczości niezachwianą wiarę w moc muzycznej tradycji. W twórczości Anglika nie brakuje hołdów dla wybitnych poprzedników, a jednym z najpiękniejszych aktów wiary w dziedzictwo brytyjskiej kultury jest The Young Person’s Guide to the Orchestra. Utwór to cykl wariacji na temat króciutkiego tematu z Abdelazera barokowego mistrza Henry’ego Purcella. Obietnica zawarta w tytule utworu realizuje się przez pedanteryjnie poprowadzoną prezentację poszczególnych sekcji orkiestry i rodzin instrumentów – rzecz jest na tyle misterna, że okazała się godna prologu jednego z filmów Wesa Andersona (Kochankowie z Księżyca, 2012).

Krzysztof Siwoń