Informacja:
Do biletów doliczana zostanie opłata serwisowa w wysokości:
1 zł dla biletów o wartości do 19,99 zł, 3 zł dla biletów o wartości do 49,99 zł, 5 zł dla biletów o wartości do 99,99 zł, 6,5 zł dla biletów o wartości do 149,99 zł, 8 zł dla biletów o wartości do 349,99 zł, 10 zł dla biletów o wartości do 400,00 zł. W przypadku zakupu abonamentów na koncerty symfoniczne serii S1, S2, S3 opłata serwisowa wynosi 3% kwoty brutto. Bilety i abonamenty on-line nie podlegają zwrotowi.
Bilety na transmisje internetowe nie posiadają opłaty serwisowej.
Operatorem sprzedaży jest Serwis Bilety24, Biuro Obsługi Klientów serwisu Bilety24.pl (czynne w dni robocze w godzinach 8-16) Telefon: +48 61 642 92 36, e-mail: info@bilety24.pl
.
Informacja:
Operatorem sprzedaży jest Serwis Bilety24. Do ceny abonamentów doliczona zostanie opłata serwisowa w wysokości 3% wartości transakcji. W przypadku odwołania wydarzeń wchodzących w skład abonamentu zwrotowi podlega tylko i wyłącznie jego wartość, opłaty serwisowe są bezzwrotne.
Czytaj więcej o wydarzeniu
Witold Lutosławski
„Wariacje na temat Paganiniego” na dwa fortepiany
„Preludia taneczne” na klarnet i fortepian
„Epitafium” na obój i fortepian
„Grave” Metamorfozy na wiolonczelę i fortepian
„Subito” na skrzypce i fortepian
„Chantefleur et chantefable” (opracowanie na głos i fortepian Eugeniusz Knapik)
Wykonawcy
Ewa Biegas – sopran
Rafał Zambrzycki – skrzypce
Karolina Waloszczyk – wiolonczela
Karolina Stalmachowska – obój
Bartosz Pacan – klarnet
Piotr Kopiński – fortepian
Agnieszka Kopińska – fortepian
Muzyka Witolda Lutosławskiego była przeciwieństwem przesady i rozgadania. Kompozytor kondensował to, co chciał powiedzieć, latami szlifował własne koncepcje formy uwzględniające możliwości percepcyjne słuchacza. Bywał też mistrzem miniatury – bo jak inaczej nazwać, jeśli nie mistrzostwem, efektowną brawurę Wariacji na temat Paganiniego (1941), granych podczas okupacji w warszawskiej kawiarni „Aria”? Preludia taneczne (1954) to utworki pedagogiczne, a jednak słucha się ich z zainteresowaniem w wykonaniach profesjonalistów. W Epitafium (1980) i Grave (1981) opłakiwał zmarłych przyjaciół, każdemu z utworów nadając indywidualny kształt. Krótkie pieśni Chantefleurs et chantefables (1990) odbijały dowcipnie treść surrealistycznych wierszyków dla dzieci, zapewniając kapitalną zabawę dorosłym.
Subito (1992) z efektowną figurą przypominającą uderzenie pioruna to ostatni utwór Lutosławskiego. Efektowny i zwarty – pokazujący, że kompozytor do końca nie zagubił dyscypliny swojego legendarnego warsztatu.
Adam Suprynowicz